Republika Srbija 15. i 16. februar praznuje Sretenje, a ujedno obeležava i Dan Državnosti, spomen na dan kada je na zboru u Orašcu 1804. godine dignut Prvi srpski ustanak i dan kada je u Kragujevcu 1835. godine izdan i zakletvom potvrđen prvi Ustav Knjaževstva Srbije.
Dan državnosti Srbije, spomen na dan kada je na zboru u Orašcu 1804. godine dignut Prvi srpski ustanak i dan kada je u Kragujevcu 1835. godine izdan i zakletvom potvrđen prvi Ustav Knjaževstva Srbije.
Istog dana, na Sretenje, ali 1835. godine, knez Miloš Obrenović proglasio je prvi srpski Ustav, koji je smatran za jedan od najliberalnijih i najmodernijih u Evropi tog vremena, kada većina evropskih zemalja nije ni znala za ustav. Ovaj datum je uzet kao početak stvaranja moderne srpske države i kao nacionalni praznik se slavi od 2001. godine.
Prvi srpski ustanak je, u svojoj osnovi, bio pobuna protiv tiranije, ali je prerastao u revoluciju s nacionalnim, verskim i socijalnim zahtevima – oslobađanje naroda od turske okupacione vlasti i feudalnih obaveza, oslobađanje crkve od pritisaka islamizacije i formiranje nezavisne države okrenute povratku u krug evropskih naroda.
Ustanku je prethodio sukob vlasti i turskog dvora, Porte i janjičara koji je tinjao tokom celog 18. veka. U želji da pridobije buntovne stanovnike pogranične provincije, poznate kao Beogradski pašaluk, Porta je, na čelu sa sultanom Selimom Trećim, nizom akata (1793–1797) garantovala izvesne olakšice.
Već 1798. godine srpska narodna vojska i malobrojne trupe Porte suzbile su upad janjičara u Srbiju. Beogradski paša hadži Mustafa garantovao je poštovanje srpskih prava do 1801. godine, kada su ga janjičari svrgli i preuzeli vlast.
Usledio je period nezapamćenih svirepih zločina janjičarskih vlasti prema lokalnom stanovništvu, a uporedo su počele pripreme za ustanak protiv janjičara u dva centra – u Valjevskoj nahiji s knezom Aleksom Nenadovićem i Šumadiji s Karađorđem, na čelu.
Janjičari su, saznavši za pripreme, u događajima poznatom kao seča knezova, brutalno pobili mnoge viđene Srbe, među njima i Aleksu Nenadovića, Iliju Birčanina i hadži Ruvima.
Karađorđe je uspeo da izmakne turskoj poteri i da okupi svoje pristalice, tako da je, na Sretenje, paljenjem turskih hanova kod Orašca simbolično započeo ustanak, a sledeće godine je sprečavanjem carskih trupa da uđu u Srbiju i zvanično prekinuta veza sa Portom i proglašena nezavisnost.
Proces oslobađanja i obnavljanja državnosti bio je složen i dugotrajan, a okončan je 1878. godine kada je na Berlinskom kongresu Kneževina Srbija priznata za nezavisnu samostalnu državu.
PRVI SRPSKI USTAV
Prvi srpski ustav, poznatiji kao Sretenjski, donet je u Kragujevcu 1835. godine, a podeljen je na 11 glava i 142 člana i njime je Srbija definisana kao nezavisna kneževina, podeljena u okruge, srezove i opštine.
Ovim ustavom su kneževa (Miloševa) prava ograničena i delimično preneta na državni savet. Sretenjski ustav bio je, za ono vreme i tadašnje prilike, veoma napredan, sa nagoveštajem demokratske vladavine. Pod pritiskom Turske, Austrije i Rusije koje nisu imale ustav, i koje su bile protiv sretenjskog ustava , knez Miloš je rado stavio van snage Sretenjski ustav, posle nepuna dva meseca njegove primene.
Tri godine posle toga uveden je Turski ustav (1838).
Tim najvišim pravnim aktom zemlje, prvim u istoriji Srbije, bilo je sve regulisano, od državnih simbola, preko mesta i uloge Državnog saveta do značaja Skupštine i samog kneza u novom ustrojstvu zemlje.
Zbog istorijskog značaja za srpski narod i državu, 15. februar je 10. jula 2001. godine izabran za Dan državnosti Srbije.
Takođe, 15. februara obeležava se i Dan Vojske Srbije, zato što su vojni uspesi u Prvom srpskom ustanku vodili ka stvaranju srpske vojske i države u 19 veku i zbog toga što se tada javljaju prvi organizovani oblici oružane sile buduće srpske vojske.
Kao verski praznik, Sretenje se slavi od prvih vekova hrišćanstva, a posebno svečano od 544. godine, u vreme cara Justinijana, pa mu i Srpska pravoslavna crkva i vernici poklanjaju dužnu pažnju. Sretenje je u Srbiji veliki verski praznik, koji se obeležava u pravoslavnim hramovima širom zemlje i u rasejanju.