Dražen Petrović je rođen u Šibeniku, gde i započinje svoju karijeru, ugledavši se na brata Aleksandra Petrovića. Zajedno su odlazili na prve treninge, a Dražen je sa svojih 15 godina ušao u prvi tim Šibenika. Već tada se isticao svojim izrazitim radnim navikama koje su ga i dovele do sportske besmrtnosti.
Ukoliko bi se dogodilo da Dražen propusti trening, jedini način da se smiri bio je dupli trening sutradan. Zahvaljujući njemu, Šibenik je osvojio titulu prvaka Jugoslavije. Ako pitate starije Šibenčane, svi će se rado setiti tog 9. aprila 1893. godine, kada je Šibenka u majstorici na Baldekinu poenima sa penala Dražena Petrovića osvojila titulu šampiona Jugoslavije.
Cibona postaje jača za jednog igrača poput Petrovića 1984. godine i dolzi do dve titule prvaka Evrope (85. i 86. godine). Dražena su u tom periodu posebno motivisali mečevi protiv Reala i gotovo da nije bilo meča u kojem ne bi postigao bar 40 poena. Bio je poštovan od strane navijača Madrida zbog svog znanja, ali nije bio voljen, takođe, zbog svog znanja i umeća.
Ako je verovati staroj izreci ,,Ako ne možeš da ga pobediš, pridruži mu se”, 1988. godine Dražen prelazi u Real Madrid. Tamo se zadržao jednu sezonu i osvojio još jedan evropski trofej i titulu najkorisnijeg igrača Evrope. U meču sa Kasertom, koji je bio predvođen Oskarom Šmitom, Dražen je osvojio čak 62 poena.
Dražen je u Realu proveo samo godinu dana, iako je imao još tri godine važećeg ugovora, njegovi apetiti su rasli. Odlučio se za odlazak u NBA ligu, u ekipu Portland Trejl Blejzersa. Tamo se zadržao dve sezone, većinu vremena provodeći na klupi, a zatim prešao u Nju Džersi Netse. Vrlo brzo postaje njihov najbolji igrač, a 1993. godina je bila najbolja godina u njegovoj karijeri. Imao je sjajan šut iz igre, bio je najbolji trojkaš lige, prosečno postizao 22 poena po meču i slobodna bacanja je pogađao u velikim procentima. Tada je izabran u treću petorku NBA lige, međutim, iako je zaslužio, Dragan nije bio odabran u tim za All-Star utakmicu.
Sledeće sezone se od Dražena očekivalo da bude jedan od najboljih igrača lige.
Za Netse je prosečno postizao 22 poena po meču. Imao je sjajan šut iz igre, bio je najbolji trojkaš lige, a slobodna bacanja je pogađao u velikim procentima. Izabran je u treću petorku NBA lige, a iako je po svim kriterijumima to zalužio, Dražen ipak nije odabran u tim za All-Star utakmicu. Ipak, od njega se očekivalo da sledeće sezone potpuno zablista i bude jedan od najboljih igrača lige, ali negde tamo su za njega postojali neki drugi planovi.
Dražen je kao kapiten poslednji put predvodio Hrvatsku reprezentaciju 6. juna 1993. godine u Vroclav. Bila je to jedna nevažna utakmica kvalifikacija protiv Slovenije. Sledećeg dana su on i njegov tim krenuli za Zagreb, iskrcao se u Frankfurtu i autom se uputio ka Minhenu preko Ingolštata. Tog dana, 7. 6. 1993. godine, se dogodila saobraćajna nesreća kod Ingolštata u kojoj je poginuo jedan od najvećih evropskih košarkaša svih vremena, Dražen Petrović.
Na Olimpijskim igrama 1984. godine u Los Anđelesu, Petrović je debitovao za reprezentaciju Jugoslavije i osvojio bronzanu medalju. Bronzanu medalju je, takođe, osvojio i na SP u Španiji 1986. godine, kao i 1987. na EP u Grčkoj.
Najveće uspehe Dražen je ostvario na EP u Zagrebu 1989. godine, na SP naredne godine u Argentini osvajanjem zlatnih medalja, titulom MVP-ija i najboljeg strelca, dok je na Olimpijskim igrama u Seulu je osvojio srebro.
Predvodio je hrvatski nacionalni tim i sa njima uzeo srebro, po raspadu SFRJ, na Olimpijskim ihrama u Barseloni 1992. godine i čuvenog finala sa originalnim ,,Drim timom” u kojem je nadmašio čak i Majkl Džordana i sa 21 poenom bio najefikasniji akter meča.
Kuća slavnih u Springfildu je postala bogatija za Dražena Petrovića u septembru 2002. godine. Obrazloženje za prijem u kuću slavnih isticalo je da je 1988. i 1992. godine osvojio srebrne olipijske medalje, da je bio najbolji evropski igrač svoje generacije, a u četiri godine, koliko je igrao u NBA ligi, Portlandu i Nju Džersiju, imao je prosek od 15 poena po utakmici.
Nazivaju ga ,,Košarkaškim mocartom”. Stariji ljubitelji košarke, oni koji su imali tu čast da ga gledaju, nikada neće zaboraviti da je jedan od najboljih košarkaša svih vremena, a mlađim generacijama se i danas prepričavaju priče o legendarnom Draženu Petroviću sa istim žarom sa kojim su se pratile utakmice dok je igrao.
Legende nikada ne umiru.